- گشاده زبانی
زبان آوری، خوش سخنی، فصاحت
معنی گشاده زبانی - جستجوی لغت در جدول جو
- گشاده زبانی(گُ دَ / دِ زَ)
فصاحت. عمل گشاده زبان. رجوع به گشاده زبان شود
- گشاده زبانی
حالت و کیفیت گشاده زبان
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(گُ دَ / دِ زَ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از مردم فصیح و بلیغ باشد. (برهان). کنایه از فصیح زبان. (انجمن آرا). بافصاحت. طلق اللسان:
جوانی بیامد گشاده زبان
سخن گفتن خوب و طبع روان.
فردوسی.
گشاده زبان و جوانیت هست
سخن گفتن پهلوانیت هست.
فردوسی.
سخن گفت مرد گشاده زبان
جهاندار شد زآن سخن بدگمان.
فردوسی.
شکر او گویدی جهان شب و روز
همچو ما باشد ار گشاده زبان.
فرخی.
رجوع به گشاده و گشاده زبانی شود
جوانی بیامد گشاده زبان
سخن گفتن خوب و طبع روان.
فردوسی.
گشاده زبان و جوانیت هست
سخن گفتن پهلوانیت هست.
فردوسی.
سخن گفت مرد گشاده زبان
جهاندار شد زآن سخن بدگمان.
فردوسی.
شکر او گویدی جهان شب و روز
همچو ما باشد ار گشاده زبان.
فرخی.
رجوع به گشاده و گشاده زبانی شود
اسراف، تبذیر، ولخرجی
متضاد: اقتصاد
متضاد: اقتصاد